Dergilerin paketini dahi açmadan bıraktım. Okurum edasıyla duruyor.
Filmler var parça parça.
"Yeter. Devamı yarın..."
Gittiğimde aldığım kitaplar da aynı. Masanın üstünde. Karışık hepsi. Gelecek zaman kipinde.
Blog dahi...
"Yazarım yarın gelecek zamanında...
Yazdıklarımı yarın koyarım bloga gelecek kipinde."
Karıştı tümü. Hangisinden tutup koymak yerine zamanında, belli değil. Tüm eylemler monoton. Eğlenceli durumları dahi o kadar sıklıkla ve salaklıkla harcamak, hepsi monoton.
''Bokunu çıkarmak'' hepsi.
Tüm hayatım...
Zevkli gelen obje/eylem o kadar fazla; üstüne gidiyorum, bi' süre sonra ''yine mi aynısı'' sıfatını kendiliğinden benimsemiş oluyor. Sıfatları kendim koymam gerekirken, isimlerin kendi sıfatlarını seçmesi kadar kontrolsüz hayatım. Ellerimden gidenin neler olduğunu bildiğim halde. Sıfatların yerlerini alırken, göstere göstere isimlerin/eylemlerin önüne koşturmasını görmek.
Hepsi bu.
1 Cuk:
bende tam bundan bahsedecektim çok seyrek yazıyorsun eskiden yani kiralık beyinden nce müslehiddinoğlu'nda daha hevesli gidiyordu... :(
hadi bu bir başlangıç olsun... maksimum haftada bir ilahi komedyasını yazsın kiralık beyin...
hareket berekettir.. :)
Yorum Gönder